കിട്ടാത്ത മുന്തിരിങ്ങ!!

കിട്ടാത്ത മുന്തിരിങ്ങ പുളിക്കും പോലും! ആരാ പറയുന്നത്? ഒരു കുറുക്കൻ! കുറുക്കനും മുന്തിരിങ്ങയും തമ്മിലെന്താണു ബന്ധം? വല്ല കോഴിയോ മറ്റോ ആയിരുന്നേൽ വിശ്വസിക്കാമായിരുന്നു. ഇതിപ്പോൾ മുന്തിരിയാണ്. മുന്തിരിങ്ങ പുളിക്കുമെന്നു പറയണമെങ്കിൽ ആ കുറുക്കൻ നേരത്തേ പുളിയില്ലാത്തതും പുളിക്കുന്നതുമായ മുന്തിരികൾ കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാകണം.. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എങ്ങനെ അറിയും മുന്തിരിയുടെ പുളി!

മനസ്സ് ഇങ്ങനെ കാടുകയറി ചിന്തിക്കുമ്പോഴും കാലുകൾ ചലിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. പെട്ടെന്നു മൂക്ക് എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്ന് ഉണർത്തി. നല്ല മണം. ഞാൻ ഒരു ബ്രോസ്റ്റഡ് കടയുടെ മുന്നിലെത്തിയിരിക്കുന്നു. മണം അറിഞ്ഞതോടെ അതുകഴിക്കാൻ കൊതിയായി. ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. ഇതിനേക്കാൾ നല്ല ബ്രോസ്റ്റഡ് ആണു KFC-യുടേത്. അടുത്ത ഗല്ലി കഴിഞ്ഞാൽ ആ കടയായി. എന്തായാലും വാങ്ങുമ്പോൾ നല്ലതുതന്നെ വാങ്ങാമെന്നുകരുതി ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് ആഞ്ഞുനടന്നു.

സലയ്ക്ക് ഇനി അഞ്ചുമിനിട്ടുകൂടിയേ ഉള്ളൂ. സൗദിയിൽ സല സമയത്തു കടകളെല്ലാം അടയ്ക്കും. അതിനു മുൻപ് അങ്ങെത്തണം. ഞാൻ ഒരു നടയോട്ടം നടത്തി വാങ്കു വിളിക്കുന്നതിനു മുൻപ് ഒരുവിധത്തിൽ കടയുടെ വാതിൽക്കലെത്തി. ആശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ കതകിലൊന്നു തള്ളി. തുറക്കുന്നില്ല. കുറച്ചുകൂടി ആഞ്ഞു തള്ളി. രക്ഷയില്ല. അകത്ത് ആളുകൾ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു. പ്രാർത്ഥനാസമയത്തിന് അഞ്ചു മിനിട്ടു മുൻപുതന്നെ കൗണ്ടർ അടച്ചിരിക്കുന്നു. ഇനി അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞേ തുറക്കൂ. വെളിയിലാണെങ്കിൽ ഭയങ്കര തണുപ്പ്. ഇനി നിന്നാൽ പനി പിടിച്ചു കിടപ്പായേക്കും എന്നുതോന്നിയതോടെ ഞാൻ പതുക്കെ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.

അത്താഴത്തിനു ചപ്പാത്തിയും വെജിറ്റബിൾ കറിയും ഭാര്യ വിളമ്പുമ്പോൾ ബ്രോസ്റ്റഡിന്റെ മണം എന്റെ മൂക്കിൽ തത്തിക്കളിച്ചു. ഈ ബ്രോസ്റ്റഡിനൊക്കെ എന്താ ടേസ്റ്റ്! നാളെ എന്തായാലും ഒരെണ്ണം വാങ്ങണം.

പിറ്റേന്നു നേരത്തെ തന്നെ കടയിലെത്തി. ബ്രോസ്റ്റഡിന് ഓർഡർ കൊടുത്തു.

“Sir, Pepsi or Cola?" കൗണ്ടർ ബോയിയാണ്.

“No need." ഞാൻ പറഞ്ഞു.

"It's free sir. No need extra money."

ഫ്രീ എന്നു കേട്ടതോടെ ഞാൻ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു. “Pepsi!"

ബ്രോസ്റ്റഡുമായി വീട്ടിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ തന്നെ അതു കഴിക്കുമ്പോഴുള്ള സ്വാദ് നാവിൽ നിറഞ്ഞു. ഒപ്പം ഭാര്യയുടെയും മകന്റെയും സന്തോഷവും. ബ്രോസ്റ്റഡ് കണ്ടപ്പോഴേ മകൻ തുള്ളിച്ചാടി. ആ ബഹളത്തിനും സന്തോഷത്തിനുമിടയിൽ അവന്റെ കൈ അറിയാതെ കതകിനിടയിൽ പെട്ടു. പിന്നെ അവിടെ ആകെ നിലവിളിയായി. ഞാൻ ബ്രോസ്റ്റഡ് മേശയിലേക്കെറിഞ്ഞു. കുഞ്ഞിന്റെ ഒരു വിരൽ ചപ്പിയിരിക്കുന്നു. ദൈവമേ ഒടിഞ്ഞുകാണുമോ? ഞങ്ങൾ ഉടനെ അവനെയും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഓടി.

ആശുപത്രിയിലെത്തിയപ്പോൾ അവിടെ തൃശൂർ പൂരം. കിട്ടിയ ടോക്കൺ നമ്പർ ‘54‘. ഇനിയും പത്തിരുപത്തഞ്ചുപേർ കഴിഞ്ഞേ ഡോക്ടറെ കാണാൻ കഴിയൂ. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മകൻ കരച്ചിൽ നിർത്തി. അവന്റെ വിരൽ പഴയതുപോലെയായി. അവൻ അടുത്തിരിക്കുന്ന കുട്ടിയുമായി കളിയും തുടങ്ങി. ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയതു വെറുതെ ആയി. ഡോക്ടറെ കണ്ടപ്പോൾ ഏതു വിരലിനാണുകുഴപ്പമെന്നു തന്നെ കൺഫ്യൂഷൻ. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച ഹൃദയഭേദകമായിരുന്നു. പ്ലാസ്റ്റിക് ഗ്ലാസ്സിൽ കിട്ടിയ പെപ്സി മറിഞ്ഞു ബ്രോസ്റ്റഡ് മുഴുവൻ പെപ്സിയിൽ കുതിർന്നു തണുത്തിരിക്കുന്നു. നനയാത്ത ഭാഗം കുറച്ചെടുത്തു മകനു കൊടുത്തിട്ട് ഞങ്ങൾ ചപ്പാത്തി കഴിച്ചു. കിട്ടാത്ത ബ്രോസ്റ്റഡിനു നല്ല രുചി!

പിറ്റേന്ന് അവധിയായിരുന്നതിനാൽ ഉച്ചയ്ക്ക് തന്നെ പോയി രണ്ട് ബ്രോസ്റ്റഡ് വാങ്ങി. ഫ്രീ കിട്ടിയ പെപ്സി വേറെ കവറിലാക്കാൻ പ്രത്യേകം ഓർത്തു. അങ്ങനെ രണ്ടു ദിവസത്തെ പരിശ്രമത്തിനൊടുവിൽ ബ്രോസ്റ്റഡ് കഴിക്കാൻ കിട്ടി. അത്രയും രുചിയോടെ അതു മുൻപ് കഴിച്ചിട്ടില്ല! അപ്പോഴാണ് സുഹൃത്തിന്റെ കാൾ! വൈകിട്ട് ഒന്നും വെക്കണ്ട! അവൻ ഭക്ഷണം വാങ്ങിക്കൊണ്ടുവരും! ഭാര്യയ്ക്കു സന്തോഷമായി. അവൾ അടുക്കള പൂട്ടി താക്കോൽ അലമാരിയിൽ വച്ചു.

വൈകുന്നേരം അവനെത്തി. കയ്യിൽ നാലു ബ്രോസ്റ്റഡ്! ഉച്ചയ്ക്ക് കഴിച്ചതുതന്നെ ദഹിച്ചില്ല! ഒരേ ദിവസം തന്നെ ബ്രോസ്റ്റഡ് രുചിയും മടുപ്പും നൽകി. അപ്രാപ്യമായതിനു രുചി കൂടും. പ്രാപ്യമായതിനു പുളിയും!